അഷ്‌റഫ്‌ കടവത്തൂര്‍: മേയ് 2013

നാസറിന് സ്വാഗതം ...

വടകരയുടെ ബസ്സ്‌ സ്റ്റാന്‍ഡിലും പരിസര പ്രദേശങ്ങളിലും യവ്വനത്തിന്റെ വസന്തകാലമത്രയും കഴിച്ചു കൂട്ടിയ കാരിയേരി നാസര്‍ ഇപ്പോള്‍ കടവത്തൂരിലേക്ക് തിരിച്ചു വരാനാഗ്രഹിക്കുന്നു എന്ന പത്ര വാര്‍ത്ത കൌതുകത്തോടെയാണ് വായിച്ചത്...നീണ്ട ഇരുപത് വര്‍ഷക്കാലം വടകര റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലും പീടികത്തിണ്ണകളിലും സ്വന്തം അസ്തിത്വം ചികയുകയായിരുന്ന ഈ യുവാവ് പെറ്റു വളര്‍ന്ന സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു വരാനുള്ള ഒരു ഉള്‍വിളിയുണ്ടായിരിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞതില്‍

നാസറിന്റെ പഴയകാല സുഹുര്‍ത്തുക്കള്‍ക്ക് സന്തോഷമുണ്ട്..

ജീവിത യാഥാര്‍ത്ഥ്യങ്ങളുടെ ഇടവഴികളിലെവിടെയാണ് നാസ്സറിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടുകള്‍ വഴി പിരിഞ്ഞുപോയത് എന്നറിയില്ലെങ്കിലും അന്ന് ഞങ്ങളെയൊക്കെ അപേക്ഷിച്ച് നല്ലൊരു ജീവിത ചുറ്റുപാട് അയാള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഇല്ലായ്മകളുടെ കാലമായിരുന്നല്ലോ അത് പരുപരുത്ത കുപ്പായവും കൈലിയുമുടുത്ത് ഞങ്ങളൊക്കെ സ്കൂളിലെത്തുമ്പോള്‍ നാസ്സരിന്റെ ടെറീകോട്ടന്‍ ഷര്‍ട്ടും ഹീറോപ്പെന്നും ഞങ്ങള്‍ കൌതുകത്തോടെ നോക്കി നില്‍ക്കും മാറിനിന്ന് പറയും "എന്തൊരുഭാഗ്യം" അറിവില്‍ സ്നേഹവാത്സല്യങ്ങള്‍ മാത്രം നല്കാനറിയുന്ന ഒരുമ്മയും ബാപ്പയും അയാള്‍ക്കുമുണ്ടായിരുന്നു..

ഒരു പക്ഷെ അയാളുടെ ചിന്തകളും തീരുമാനങ്ങളുമായി സമരസപ്പെടാന്‍ അന്നെത്തെ യാഥാസ്ഥിതിക ചുറ്റുപാടുകള്‍ക്ക് കഴിയാതെ പോയിട്ടുണ്ടാവാം.. അല്ലെങ്കില്‍ ചുറ്റുപാടുകളിലെ അനുഭവ വൈചിത്ര്യങ്ങളുടെ സാഹചര്യങ്ങള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളാനുള്ള അപക്വമായ ഒരു മനസ്സ്... ഇതില്‍ കവിഞ്ഞൊരു അസുഖവും അയാള്‍ക്കില്ലെന്നു വിശ്വസിക്കുന്നവരാണ് ഞങ്ങളിലധികവും...

വൈകിയാണെങ്കിലും നാസറിന്റെ ആഗമനം കാതോര്‍ത്തിരിക്കുകയാണ് ഞങ്ങള്‍ കടവത്തൂര്കാര്‍..

http://madhyamam.com/node/58325

എന്റെ ഗ്രാമക്കുറിപ്പുകള്‍

കണ്ണൂര്‍ ജില്ലയിലെ തലശ്ശേരി കടവത്തൂരിലെ .......
എന്‍റെ ഗ്രാമത്തിന്‍റെ ഇടവഴികളെക്കുറിച്ച് രണ്ടു വരി കുറിക്കാന്‍ ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പുള്ള ബ്ലാക്ക്‌ ആന്‍ഡ്‌ വൈറ്റ് ചിത്രങ്ങളാണ് മനസ്സിന്‍റെ ഇറയോരത്തു
ഓടിയെത്തുന്നത്........

കിഴക്ക് കീരിയാവ് മുതല്‍ ഇങ്ങു പടിഞ്ഞാറു കടക്കുളം വരെ നീണ്ടുകിടക്കുന്ന പാടങ്ങളും അതില്‍ തെങ്ങും തേങ്ങയും മാത്രം ആശ്രയിച്ചു കൈലിയും ബനിയനുമുടുത്തു ജീവിക്കുന്ന ഒരു പറ്റം നിറം കുറഞ്ഞ കുറെ മനുഷ്യരും.....

തൊട്ടടുത്ത ഗ്രാമമായ പോയിലൂരില്‍ നിന്ന് കാവ് കെട്ടി എത്തുന്ന പെണ്ണുങ്ങള്‍.....അവരുടെ നടത്തം ഗ്രാമത്തിന്‍റെ ചന്തമായിരുന്നു...

കാവടികള്‍ ഞെരിഞ്ഞമരുംപോയുള്ള സീല്‍ക്കാരത്തിന് ഒരു നാടന്‍ പാട്ടിന്‍റെ ഇശലുണ്ടായിരുന്നു.....അവരുടെ ഭാരിച്ച ചുമടുകള്‍ വരുന്ന വഴിയില്‍ മുണ്ടത്തോട് പാലത്തിനടുത്തുള്ള കല്ല്ത്താണിയില്‍ ഇറക്കിവെച്ചു വിശ്രമിക്കും.ചീര്‍ത്തു വീര്‍ത്ത കണ്ണിനിമ്പമുള്ള മരച്ചീനിയും വാഴക്കുലയും കടവത്തൂരങ്ങാടിയില്‍ വിറ്റ്‌ അരിയും പാക്കില്‍ നിറച്ചു അവര്‍ മടങ്ങുന്നു.

കൗമാരത്തിന്‍റെ വിഭ്രാന്തിയില്‍ ജനുവരിയുടെ മഞ്ഞുവീണു നനുത്ത പാടവരമ്പിലൂടെ നഗ്നപാദനായി നടന്നതും........ചെമ്ബ്രക്കുന്നുംതാണ്ടി കടവത്തൂര്‍ ജുമാ മസ്ജിദിന്‍റെ വിശാലമായ ഖബര്‍സ്ഥാനില്‍ എത്തിപ്പെട്ടതും ശയ്താനും ജിന്നും പറഞ്ഞു പേടിപ്പിച്ചോടിച്ച തടിച്ച മമ്മീക്കയും....

വര്‍ഷകാലത്ത് കടക്കുളം വയലും കുഴിച്ച കണ്ടവും മഴവെള്ളം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു കവിയുംപോഴോക്കെയും കൊതുമ്പുതോണിയുമായി രാഘവേട്ടനെത്തും വെള്ളം നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞ്‌ ഒറ്റപ്പെട്ട വീടുകളില്‍നിന്നെല്ലാം ഓരോരുത്തെരെയായി അങ്ങകലെ തെക്കുംമുറി ഭാഗത്തേക്ക് രക്ഷപ്പെടുത്തും
വെള്ളം കയറിയാല്‍ പരിസരമാകെ കൂക്കുവിളികള്‍ കൊണ്ട് മുഖരിതമാകും ഓരോ വിളിക്കും മറുകരയില്‍ നിന്ന് ഒരു മറുകൂക്കി ഉണ്ടാകും അപ്പോള്‍ കുടംബിയെ കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കും....
( പ്രതികരണശേഷി കൂടിയ മനുഷ്യനായിരുന്നുവല്ലോ അയാള്‍ ) ചിലപ്പോള്‍ കൂക്കുവിളികള്‍ ലോപിച്ച്

"കുടംബീ" "കുടംബീ" എന്നാകും. പിന്നെ മറുകരയില്‍ ജാഗരൂകനായി കാത്തിരിക്കുന്ന കുടമ്പിയുടെ കര്‍ണകഠോരമായ മറുപടിയും...

"കുടമ്പി നിന്‍റെ അച്ഛന്‍.."

വര്‍ഷങ്ങള്‍ പഴക്കമുള്ള വളഞ്ഞ കാലുള്ള ശീലക്കുട പ്ലാസ്റ്റിക്‌ കയറുകൊണ്ട് വരിഞ്ഞുകെട്ടിയ ഇത്തരം ഒരു കുട വീണ്ടും പൂട്ടാനുള്ള ജനങ്ങളുടെ ആവശ്യം അയാളെ കൊപാന്ധനാക്കുന്നു.
"പൂട്ടെടാ കുട..." പൂട്ടില്ലെടാ." "പൂട്ടെടാ കുട..."പൂട്ടില്ലെടാ."

എന്നും കേള്‍ക്കുന്ന വാഗ്വാദങ്ങള്‍.....
വിശ്വവിഖ്യാതമായ ഈ കുടയാണ് അയാളെ കുടംബിയാക്കുന്നതും
. ...കുടയും കക്ഷത്തില്‍ വെച്ച് പിഞ്ഞിയ ലുങ്കിയും മുറിക്കയ്യന്‍ ബനിയനും ഇട്ടു ജനമധ്യത്തില്‍ ഗള്‍ഫ്കാരെ തിരയുന്നു.
ഓരോ ഗള്‍ഫ്‌കാരനും കുടംബിയെ കാണാന്‍ രജിസ്ട്രഷന്‍ ഫീസ്‌ ഉണ്ട്. ഒരിക്കല്‍ രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്താല്‍ വര്‍ഷാവര്‍ഷമുള്ള അവധികളില്‍ അയാള്‍ ഗള്‍ഫുകാരനെതേടി അയാളുടെ വീട്ടിലെത്തും. ഇത്തരം പത്തു നൂറു അക്കൌണ്ടുകള്‍ കടവത്തൂരും പരിസരങ്ങളിലും അയാള്‍ക്കുണ്ട്.
ഒരിക്കല്‍ അയാള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു:

"ചിലവൊക്കെ ഇച്ചിരി കൂടിയിരിക്കുന്നു ഫീസിപ്പം പത്താ....."
അയാള്‍ രണ്ടു കയ്യും നിവര്‍ത്തി കാണിച്ചു.......
ഗ്രാമ വിശുദ്ധിയുടെഅടയാളങ്ങള്‍ പതിഞ്ഞ കഥാ പാത്രങ്ങളായിരുന്നുവല്ലോ അയാള്‍ .........പുളിങ്കറി ..... പൊട്ടന്‍ കുഞ്ഞെദ്‌ ...അന്തിക്കള്ള് തലയ്ക്കു പിടിക്കുമ്പോള്‍ ഭൂലോകത്തിന്‍റെ സ്പന്ദനങ്ങള്‍ കൃത്യമായി ജനങ്ങളെ അറിയിക്കുന്ന മടപ്പുര ദാമു... ജനങ്ങള്‍ കൂട്ടം കൂടി നിന്ന് സീരിയസ്സായ് വല്ലതും സംസാരിക്കുന്നിടത്ത് പൊടുന്നനെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു "എന്ത് കാന്തി ഏതു കാന്തി" എന്ന് ചോദിക്കുന്ന കാന്തി അയമമത്.....
പലപ്പോഴും ചിന്തിച്ചുപോയിട്ടുണ്ട് ഒരു പാവം മനുഷ്യനെ ഇത്രയധികം പിടിച്ചുലച്ച ആ "കാന്തി" എന്താണാവോ ആരാണാവോ....ആ കാന്തി ഇന്നും ഒരു പ്രഹേളികയായി നിലനില്‍ക്കുന്നു.

ഗ്രാമത്തിന്‍റെ മുദ്രകള്‍ പതിഞ്ഞ പഴമയുടെ പ്രതീകങ്ങളായ പോസ്റ്റ്‌
ഓഫീസും.., മണല്‍ പറത്തികൊണ്ട് "കടവത്തൂര്‍ കടവത്തൂര്‍" എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കിതച്ചുകൊണ്ട് വന്നുനില്‍ക്കുന്ന കാര്‍ത്തിക ബസ്സും മനസ്സിലിന്നും മായാതെ നില്‍ക്കുന്നു.

കാര്‍ത്തിക ബസ്‌ ഞങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ അമ്മ ബസ്സാണ്....ട്രാന്‍സ്പോര്‍ട്ട് സൌകര്യങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്ത കാലത്ത്‌ ഇരഞ്ഞീന്കീഴില്‍ ,.. മുണ്ടത്തോട് ..,പാലത്തായി..,എന്നിവിടങ്ങളില്‍ നിന്ന് ആളുകള്‍ ഈ ബസ്സിനെയാണ്
ആശ്രയിക്കുന്നത് ...കൊപ്രയും അടക്കയും നിറച്ച
തലച്ചുമടുമായി ആളുകള്‍ ഈ ബസ്സില്‍ തലശ്ശേരി എത്തുന്നു ...അരിയും സാമാനങ്ങളുമായി സന്ധ്യക്ക്‌ തിരിച്ച്.......
ഇലക്ട്രിക്‌ പോസ്റ്റുകളില്‍ തെരുവ് വിളക്കുകള്‍ മുനിഞ്ഞു കത്തുന്നുണ്ട് ...ടോര്‍ച്ചും വെളിച്ചവും ഇല്ലാത്ത കാലം ബസ്സിറങ്ങി ആളുകള്‍ രാഘവേട്ടന്‍റെ മുറുക്കാന്‍ കടയിലെത്തുന്നു. പഴയ കള്ളുഷാപ്പിന്‍റെ തോട്ടുമുന്നിലായിരുന്നു മുറുക്കാന്‍ കട ....അന്തിക്കള്ള് മോന്താനെത്തുന്ന ഗ്രാമീണരും ബസ്സിറങ്ങി എത്തുന്നവരുമായിരുന്നു രാഘവേട്ടന്‍റെ കസ്ടമേഴ്സ് ...
കണ്ണിന്‍റെ താഴെ മുറിഞ്ഞ അടയാളമുള്ള അയാള്‍ രണ്ടണക്ക് ചൂട്ട് വില്‍ക്കും ആളുകള്‍ അതും വാങ്ങി ആഞ്ഞു വീശിനടക്കുന്നു ...

വൈകുന്നേരങ്ങളില്‍ കാക്കിക്കുപ്പായവും നീണ്ടു അറ്റം വളഞ്ഞ മരക്കാലന്‍ ശീലക്കുടയുമായ് പോസ്റ്റൊഫീസിനരികില്‍ ശിപായി എത്തും.
എന്നിട്ട് ആളുകളുടെ കത്തുകള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ പേര് വിളിച്ചു കൊടുക്കും.
"കുറുക്കനെ നോക്കീന്‍റെവിട കമലാക്ഷി" "ശൂലത്തില്‍ ഖാദര്‍ " "തൂറീന്‍റെവിട പാത്തൂട്ടി...."
ഇത്തരം കത്തുകള്‍ ജനങ്ങള്‍ ആരവത്തോട സ്വീകരിക്കുന്നു.

ആളുകള്‍ കൂടുന്ന ഇടമായതിനാല്‍ കത്തുവിളികളുടെ അവസാനങ്ങളില്‍ ഇറച്ചികടക്കാരന്‍റെ ഉച്ചത്തിലുള്ള പരസ്യം വിളി ഉണ്ടാകും

"നാളെ പോത്തുണ്ടേ! നാളെ പോത്തുണ്ടേ!"

പരസ്യം കേട്ട് പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് പോത്തിറച്ചി വാങ്ങാന്‍ ചിലര്‍ കടയിലെത്തും അപ്പോള്‍ മമ്മീക്ക പറയും

"ഇങ്ങള് പോത്താങ്കില് മാങ്ങിയാ മതി"

ഗ്രാമത്തിന്‍റെ നിഷ്കളങ്കതകള്‍ പതിഞ്ഞ കഥകളും കഥാപാത്രങ്ങളും അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു..........

ഇന്ന് കടവത്തൂര്‍ ആകെ മാറിയിരിക്കുന്നു .....

യു.പി സ്കൂളിന്‍റെ മുറ്റത്ത്‌ പണ്ടുയര്‍ന്നുകേട്ട തലമകളിയുടെ
ആരവമെവിടെ?... ചെറുപ്പത്തില്‍ കല്ലാച്ചേരി കടവില്‍ തോണി കടന്നു അക്കരെ നാദാപുരം ടാക്കീസില്‍ സിനിമ കാണാന്‍ പോയ കൂട്ടുകാരിന്നെവിടെ.?..

മടക്കിക്കുത്തിയ മുണ്ടും കുപ്പായവും ധരിച്ചു സന്തോഷത്തോടെ
ആസ്വദിച്ച ആ പഴയ പെരുന്നാളും കുരൂളിക്കാവ് മടപ്പുര ഉത്സവങ്ങളും ഇന്നെവിടെ ?...

കടവത്തൂര്‍ ടൌണിലെ കോണ്‍ഗ്രീറ്റ്‌ കാടുകള്‍ക്കിടയിലെ വീതിയേറിയ
ടാറിട്ട റോഡിലൂടെ എല്ലാം ആസ്വദിച്ചു നടക്കുമ്പോഴും നഷ്ട്ടപ്പെട്ട എന്തോ ഒന്ന്.... അത് തിരയുകയിരുന്നുഞാന്‍...

പതിവ് പോലെ... (കഥ)

പതിവ് പോലെ വെളുപ്പിനേ അവളുണര്‍ന്നു വിരസമായ ഒരു ദിവസം കൂടി ആരംഭിക്കുന്നു. കോട്ടുവാ ഇട്ടുകൊണ്ട്‌ അല്‍പ്പസമയം കിടക്കയില്‍ തന്നെ കിടന്നു.

അന്തരീക്ഷം മൂടിക്കിടക്കുന്നു രാവിലെ തന്നെ നല്ല മഴയുടെ ലക്ഷണമുണ്ട്. മഴക്ക് ഇപ്പോള്‍ നേരവും കാലവും ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു.ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന മാര്‍ച്ച് മാസത്തിലാണ് വെളുപ്പിനേ മഴദിവസം തുടങ്ങുന്നത്. ഇപ്പോള്‍ വര്‍ഷം മുഴുവന്‍ കുട എല്ലാവരുടയും സന്തതസഹചാരിയായിരിക്ക്ന്നു.

അവള്‍ക്കു പുതപ്പിനുള്ളില്‍ മൂടിപുതച്ച് കിടക്കാന്‍ തോന്നി. ഇരുപത് വര്‍ഷം മുമ്പുള്ള കാലം അവളുടെ മനസ്സിലൂടെ ഓടി മറഞ്ഞു. മഴ പെയ്യുമ്പോയും നിലാവുള്ളപ്പോയും എന്തെങ്ങിലും കുത്തിക്കുറിക്കുക പതിവായിരുന്നു ....ഒമര്‍ഖയ്യാമും ഖലീല്‍ജിബ്രാനും അധ്യാപകന്‍റെ നാവിന്‍തുമ്പിലൂടെ ക്ലാസ് മുറിയിലൂടെ പറന്നു നടന്നപ്പോള്‍ അറിയാതെ ഒരെഴുത്ത് കാരിയാകാന്‍ മോഹമായിരുന്നു.

കടല്‍ക്കരയിലെ ശാന്തഗംഭീരമായ ആര്‍ട്സ് കോളേജിലെ മധുരമായ കലാലയ ജീവിതം അവിടെ ഭാരങ്ങളോ ബാദധ്യതകളോ ഇല്ലാതെ സ്വതന്ത്രയായി വിഹരിക്കുന്ന മനസ്സ്...

അവള്‍ ഷേക്സ്പിയറിനെയും കമലാസുരയ്യയെയും മനസ്സില്‍ ധ്യാനിച്ച്‌ കടലാസും പേനയും എടുത്തു. ഭാവനയുടെ വര്‍ണപ്പകിട്ടാര്‍ന്ന ചിത്രങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്യാനായി തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു.

പെട്ടെന്നാണ് ക്ലോക്കില്‍ നാഴികമണി അടിച്ചത്. അവള്‍ ശൂന്യമായ കടലാസ്സിലേക്ക് മിഴിച്ചുനോക്കി അതില്‍ മീശപിരിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന തന്‍റെ ബോസ്സിനെ കണ്ടു ഒപ്പം ദൈന്യതയാര്‍ന്ന എട്ടു കണ്ണുകള്‍ തന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നതും.

പിന്നെ കശുവണ്ടി ഫാക്ടറിയിലെ അനേകം തൊഴിലാളികളില്‍ ഒരുവളായി അവളും ജോലിയില്‍ മുഴുകി....

സാജിത പുന്നക്കോള്‍

"എത്ര കയറിയാലും ത്രില്ല് മാറില്ല"

എത്ര കയറിയാലും ത്രില്ല് മാറില്ല'
എന്ന പരസ്യ വാചകം അന്വര്തഥ ‍മാക്കിക്കൊണ്ട്
വീണ്ടുമൊരു ചുരം കയറ്റം.....
മാര്‍ക്കിങ്ങോടുകൂടിയുള്ള റബറയിസെട്‌
റോഡിന്‍റെ ഇരു വശവും യൂക്കാലിപ്ടസ് ,
പൈന്‍, തേക്ക് മരങ്ങളും അഗാതമായ കൊക്കയും..... അതായിരുന്നു വയനാടിലേക്കുള്ള ചുരം
റോഡ്‌.ഈ റോഡില്‍ക്കൂടി ഒരു ചെറു കാര്‍
ഓടിച്ചുകയറ്റാന്‍ അതീവ രസമാണ്.
മുടിപിന്‍ വളവുകളെ ചുറ്റിയുള്ള കയറ്റവും
എന്‍ ആകൃതി എത്തുംബോയുള്ള സിഗ് സാഗ്
ഡ്രൈവിങ്ങും ഒമ്പതും പത്തും വളവുകളില്‍
വണ്ടി നിറുത്തി അഗാതമായ കൊക്കയിലേക്ക് നോക്കുമ്പോഴുള്ള പ്രകൃതി രമണീയമായ കാഴ്ചകളും
ഈ ചുരം കയറ്റം മനസ്സിന് കുളിരേകുന്നു.

വീര്‍പ്പുമുട്ടലുകല്‍ക്കൊടുവില്‍
വര്‍ഷാന്ത്യങ്ങളുടെ അവധികളില്‍ നാട്ടിലെത്തുന്ന
ഞങ്ങള്‍ക്ക് കര്‍ക്കിടകത്തിലെ കൊടും ചൂടും തുലാ മാസത്തിലെ വെയിലും ഇങ്ങിനെ വിപരീതാനുപാതം മാത്രം സമ്മാനിക്കുമ്പോള്‍ കടവത്തൂരില്‍ നിന്ന് ഇത്തിരി മാത്രം അകലെയുള്ള വയനാട്ടിലേക്ക് കെട്ടും ഭാണ്ടവുമായി ഞങ്ങള്‍ പുറപ്പെടുന്നു.....

തണുത്ത പ്രഭാദങ്ങളും കൊടും ചൂടിന്‍റെ സാന്നിധ്യമില്ലാത്ത പൊന്‍ വെളിച്ചം വിതറുന്ന ഉച്ചകളും....
ഈറനണിഞ്ഞ സന്ധ്യകളും.. കോട മഞ്ഞും ,
കുളിര്‍കാറ്റും ഈ പുഴകളും....ഏലവും കുരുമുളകും ഇഞ്ചിയും മറ്റ് ഔഷധ സസ്യങ്ങളുടെയും പരിമളം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ ഒരു യാത്ര ....ഹാ എത്ര ആരോഗ്യകരം...

മനസ്സിന്‍റെ പണ്ട് കടന്നുപോയ ഇടവഴികളിലെവിടയോ കണ്ടുമുട്ടിയ പച്ചയായ മനുഷ്യരും മുറുക്കാന്‍ കടകളും കടവത്തൂര്കാര്‍ക്ക് അന്യം നിന്നുപോയ പഴയ വാഴ തോട്ടങ്ങളും നെല്‍കൃഷിയും ഇവിടെ പുനര്‍ജ്ജനിക്കുന്നു.

കപ്പ ബിരിയാണി

മാനന്തവാടി ഹൈവേയില്‍നിന്നും ഇടവഴികള്‍ താണ്ടി
കുറുവ ദ്വീപിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി യാത്ര ചെയ്യുന്നതിനിടയില്‍
ഒരു മുളങ്കമ്പ് കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത കടയുടെ
മുമ്പിലെത്തിയപ്പോള്‍ ‍ "ഹോട്ടല്‍" എന്നെയുതിയ
പരസ്യ പ്പ ലകയുമായി മധ്യവയസ്ക്കയായ ഒരു സ്ത്രീ കാറിനുമുമ്പില്‍ ചാടി വീണു ....
"നല്ല കപ്പ ബിരിയാണി ഉണ്ട് വന്നാട്ടെ സാറേ" .....
കേട്ടപ്പോള്‍ ഞെട്ടി ഒരുപാട് ബിരിയാണി കേട്ടിട്ടുണ്ട്.
ചോറും മസാലയും ഇടയ്ക്ക് കുറച്ചു കപ്പയും മനസ്സില്‍ കണ്ടു....പക്ഷെ കപ്പയില്‍ എരിവുള്ള പോത്തിറച്ചി
മിക്സ്‌ ചെയ്ത് ആവി പറക്കുന്ന മൂന്നു നാല് പ്ലേറ്റുകള്‍ മുന്നിലെത്തി......

കയറ്റങ്ങള്‍ അവസാനിക്കുന്നില്ല

കയറ്റങ്ങള്‍ വയനാടിന്‍റെ തനത് ശൈലി ആണെന്ന്
തോന്നുന്നു. 'ഇടക്കല്‍ഗുഹ' എന്ന് കേട്ടപ്പോള്‍ ആദ്യം ഓര്‍മ്മവന്നത് പടവുകള്‍ ഇറങ്ങി ഗുഹകളില്‍
പ്രവേശിക്കുന്ന ടിപ്പു സുല്‍ത്താന്‍റെ ഗുഹകളെക്കുറിച്ചായിരുന്നു.പക്ഷെ തെറ്റി
ഇടക്കല്‍ ഗുഹ എത്രയോ ഉയരത്തിലാണ്.
കയറിയാലും കയറിയാലും തീരാത്ത ഉയരത്തില്‍മലയുടെ മുകളിലാണ്.
ടിക്കറ്റ്‌ കൌണ്ടറില്‍നിന്നും ടിക്കറ്റ്‌ വാങ്ങിയപ്പോള്‍
തോന്നി ഇനി സമാധാനമായി ഗുഹക്കുള്ളില്‍ പ്രവേശിക്കാം.....
പക്ഷെ യഥാര്‍ത്ഥ കയറ്റം തുടങ്ങുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ...വലിയ പാറക്കല്ലുകള്‍
കെട്ടിപ്പിടിച്ചാണ് ഇനിയുള്ള കയറ്റം...ഇത് വയനാടാണ്, ഇടക്കല്‍ ഗുഹയാണ് എന്ന് ആ പാവം ബേങ്ക് ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ കരുതിക്കാണില്ല. ഹൃദ്രോഗിയായ അയാള്‍ നടന്നു കയറിയതത്രയും മരണത്തിലെക്കാണെന്ന് അറിഞ്ഞതെ ഇല്ല.....

2013 മേയ് 13, തിങ്കളാഴ്‌ച

diya picture

പതിവ് പോലെ... (കഥ)

diya picture

"എത്ര കയറിയാലും ത്രില്ല് മാറില്ല"